Er bestaat zoiets als: Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Toch interessant om weer even bij stil te staan…
Interessant, want het beleid in Nederland om een tegenprestatie te leveren op straffe van een sanctie bestaat al enkele jaren.
Nu zich een nieuwe situatie voordoet met de decentralisatie rond de Participatiewet, lijkt een herbezinning op zijn plaats.
Zijn we wel in staat rechtens te handelen? Schofferen we niet de rechten van de mens, zoals vastgelegd in Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en door Nederland ondertekent? Tenslotte is het een Europees verdrag, waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld.
Hieronder een korte toelichting:
Participatiewet is in strijd met het Europees recht en rechten van de mens [9]
Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM)[1] is een Europees verdrag waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld. Sinds 1998 is het verdrag bindend voor alle lidstaten van de Raad van Europa.
In Nederland, België en Frankrijk heeft het verdrag directe werking: de desbetreffende rechterlijke macht moet alle wetgeving en bestuur direct aan het EVRM toetsen (Art. 94 Grondwet, NL). Dat EVRM zegt ondermeer over een verbod op slavernij en dwangarbeid:
- art. 4: verbod op slavernij en dwangarbeid:
En onder dwangarbeid wordt dan arbeid verstaan die mensen onder bedreiging van straf, tegen hun wil, verrichten.[2]
Nu zijn Nederlandse gemeenten juist vanaf 1 januari verplicht beleid te hebben rondom tegenprestaties die vereist kunnen worden van mensen met een bijstandsuitkering of anders een strafkorting krijgen. (participatiewet)[3] Maar let op het ‘vereist kunnen worden’. Want er kan dus helemaal geen tegenprestatie geëist worden omdat arbeid onder bedreiging van straf (het verliezen of korten op de bijstandsuitkering) door het EVRM wordt gezien als dwangarbeid. Hoe simpel kan simpel zijn? Hoe duidelijk kan duidelijk zijn?
Het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) is een Europees verdrag waarin mensen- en burgerrechten voor alle inwoners van de verdragsluitende staten zijn geregeld. Sinds 1998 is het verdrag bindend voor alle lidstaten van de Raad van Europa. Ratificatie van de EVRM geldt als noodzakelijke voorwaarde om lid te kunnen worden van de Raad van Europa en overigens ook om lid te kunnen worden van de Europese Unie.
Je kunt er als politieke partij natuurlijk voor kiezen om alle bijstandsuitkeringen dan maar helemaal af te schaffen, indien je er dan toch al vanaf wil om redenen van onbetaalbaarheid, maar ook dat biedt geen soelaas, omdat de Centrale Raad van Beroep recent heeft bepaald dat zelfs uitgeprocedeerde asielzoekers een wettelijk recht hebben op bed, brood en bad, waarmee je feitelijk dus al snel op het niveau van een bijstandsuitkering belandt.
Bovendien spreekt ook de Universele Verklaring voor Rechten van de Mens (UVRM)[4], een belangrijke internationale juridische standaard, eveneens over sociaal economische rechten:
“De sociaal-economische rechten, ook wel sociale grondrechten[5] genoemd, zijn rechten op de minimumvoorwaarden voor welvaart en welzijn. Ze omvatten rechten zoals die op werk, beloning, sociale zekerheid, onderwijs, huisvesting, rechtshulp en medische verzorging, in totaal zo’n twintig verschillende rechten. Dergelijke rechten zijn uitgewerkt in het Internationaal verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten van 1966[6]. Deze grondrechten zijn bijvoorbeeld ook opgenomen in de Nederlandse grondwet”.
In het Europees Sociaal Handvest(ESH)[7] een verbod op verplichte arbeid opgenomen.
Concluderend kan dit vanuit rechtswege dus niet anders betekenen dan dat de bijstandsgerechtigde die zich bij de gemeente vervoegt omwille van de eis van een tegenprestatie voor een bijstandsuitkering (bij afwezigheid van een betaalde arbeidsplek) en vervolgens keihard ‘nee’ roept, NIMMER tot de levering van een tegenprestatie gedwongen kan worden. Een Nederlandse rechter zou niet anders kunnen beslissen.
Al eerder waarschuwde het College voor de Rechten van de Mens om de gemeenten daarom goed in de gaten te houden omdat de eis tot een tegenprestatie al heel erg snel tot juridische dwangarbeid zal uitmonden.
Indien wij daadwerkelijk af willen van de enorme controledruk van grote aantallen werklozen en bijstandsgerechtigden, dan is er maar een middel denkbaar dat de kwaal kan verhelpen:
Een Onvoorwaardelijk Basisinkomen.
De decentralisaties versterken de rol van gemeenten om burgers te ondersteunen en te laten participeren in de maatschappij. Vanwege het belang van deze operaties heeft het kabinet besloten dat er voor de decentralisaties één coördinerend bewindspersoon zou moeten worden aangesteld. Gelet op de vakinhoudelijke verantwoordelijkheid van de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) voor een goed functionerend openbaar bestuur is deze coördinerende rol aan hem toebedeeld.(verantwoordingsbrief 33941 1 Brief van de minister president, minister van algemene zaken Vergaderjaar 2013-2014)[8]
Voor een ‘echte’ OBi-pilot (alle inkomensgroepen) kan Binnenlandse Zaken (Plasterk) dus werkelijk iets betekenen!
[1] http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Verdrag_voor_de_Rechten_van_de_Mens [2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Dwangarbeid [3] http://nl.wikipedia.org/wiki/Participatiewet [4] http://www.amnesty.nl/mensenrechten/encyclopedie/universele-verklaring-de-rechten-de-mens-uvrm [5] http://nl.wikipedia.org/wiki/Sociaal_grondrecht [7] http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_Sociaal_Handvest [6 http://nl.wikipedia.org/wiki/Internationaal_Verdrag_inzake_economische,_sociale_en_culturele_rechten [8] https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-33941-1.html [9] bron: https://jdreport.com/author/report/
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.