Het basisinkomen zie ik ook al jaren als een belangrijke bijdrage aan de deregulering met als bij-effect afbraak van vele bureaucratische instanties die uit moeten gaan van wantrouwen, omdat je met uitkeringen kan sjoemelen. Dit effect keert zich om bij het basisinkomen. Iedereen kan zelf beslissen of ie wel of niet bijwerkt en dan ook nog of ie dat betaald of onbetaald doet. Dit laatste mag dan altijd en is niet zoals nu ‘verboden’ voor hele groepen in onze samenleving. Bovendien wordt veel werk wat nu ontzettend veel andere waarde creëert (zoals het vrijwilligerswerk in je dorp of buurt) ook veel toegankelijker en makkelijker om te blijven doen.
Toegegeven, dit is een mening of nog meer een wens. Waarom? Omdat ik er van overtuigd ben dat als je ‘vrij’ bent om te doen waar je hart zich met je hoofd verbindt (ofwel doet wat bij je passie en talent past), je zelf een bijdrage levert aan een mooiere wereld. Dit telt dan weer op tot een harmonieuzere maatschappij en uiteindelijk tot wereldvrede. Laat dat nou mijn doel zijn om nog ruimschoots mee te maken in dit leven (zeg 2025).
Ons dorp zal er zeker baat bij hebben. Denk maar eens aan de school in Den Andel waar mijn vrouw (met anderen uiteraard) elk weekend de winkel runt, of de mantelzorger die nu opeens fulltime beschikbaar is, of de kunstenaar die echt los kan gaan, of jij die eigenlijk niet meer van zijn werk/baan houdt. Het is o.a. daarom dat ik het basisinkomen al lang op mijn verlanglijstje heb staan.
In 2007 heb ik in een boekje eens opgeschreven hoe mijn ideale ‘bedrijf’ er uit zal zien. Ik schreef toen: wat zou het gaaf zijn als je een bedrijf kan maken van mensen die elkaar vertrouwen en elkaar ‘hun ding’ laten doen. Daarbij ook nog eens elkaar helpen met geld voor een reële financiële basis. Hier is STCHTNG WRKLST uit ontstaan en zijn andere delen gerealiseerd in het inmiddels totaal getransformeerde Pentascope. Het werkte in WRKLST als volgt: ik zocht iemand die in zijn passie en talent wilde werken, ik vroeg 12 mensen in mijn netwerk om een persoon te ondersteunen (ze kenden hem/haar niet) met raad en daad, begeleiding van een jaar en €1.500 (keer 12 werd dus een basisinkomen voor 1 jaar).
De eerste mens die dit aandurfde was Hilco Tempelman, hij gaf zijn baan in het welzijn op en stapte in het diepe. Hij werd wat ik toen noemde Lolwerker (van Lol in je werk). Daarna volgden er nog 3. Toen merkte ik dat het niet optimaal werkte omdat het niet de continuïteit kreeg die ik wenste. Het voorbeeld kreeg geen navolging en daardoor moest ik steeds in mijn eigen netwerk dezelfde vraag stellen. De tijd was er nog niet geheel rijp voor. Desalniettemin was het voor de LoLwerkers een behoorlijk pittig en mooi experiment. En ik realiseerde me later: dit was mijn experiment met wat nu ‘crowdfunding’ en basisinkomen heet.
Geschreven door Engbert Breuker
lees meer:
http://mailchi.mp/redtobeblue/odtoiul7xr?e=94718c4106
http://www.stichtingwerklust.nl/stichting-werklust/engbert-breuker/
http://www.engbertbreuker.nl/
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.